τριταίος

-α, -ο / τριταῑος, -αία -ον, ΝΜΑ, θηλ. και -αίη, Α

φρ. «τριταίος πυρετός» ή απλώς «ο τριταίος» — πυρετός που επανέρχεται κάθε τρίτη μέρα, με μεσοδιάστημα απυρεξίας 24 ωρών, χαρακτηριστικός για την ελονοσία

αρχ.

1. αυτός που γίνεται, διεξάγεται ή συμβαίνει την τρίτη μέρα (α. «τριταῑοι ἐγένοντο ἐν τῇ Ἀττικῇ», Ηρόδ.

β. «τριταῑοι ἀφίκοντο ἐς Γίγωνον», Θουκ.)

2. ο πριν από τρεις ημέρες («ἐσβεβληκὼς... τριταῑος ἐς Μηλιέας», Ηρόδ.)

3. ο μετά από τρεις ημέρες («σοφοὶ δὲ μέλλοντα τριταῑον ἄνεμον ἔμαθον», Πίνδ.)

4. αυτός που διαρκεί τρεις ημέρες («τριταίαν κηρύσσειν θυσίαν», Ευρ.)

5. ο τριών ημερών («περιμένειν ἐξ ἀγορᾱς ἰχθύδια τριταῑα», Αριστοφ.)

6. τρίτος («τριταῑον φέγγος», Ευρ.)

7. το θηλ. ως ουσ. ἡ τριταίη

η τρίτη ημέρα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τρίτος + κατάλ. -αῖος*].